Afstand houden is soms best wel moeilijk

Gisteren even geen blog gedaan, want er was gisteren iets belangrijkers dan de Corona.

Mijn oudste zoon (24 jaar) was gisteren namelijk jarig en dan ga je natuurlijk niet continu bezig zijn met de crisis.

Het was overigens een verjaardag zoals altijd, omdat wij nooit bezoek krijgen met zijn verjaardag, dit omdat het te druk is voor hem vanwege zijn autisme.

Eerder schreef ik over aangepaste openingstijden, maar sommige winkels stoppen zelfs daarmee en sluiten hun winkel.

Nu kan ik het mij heel goed voorstellen hoor, nadat ik het met eigen ogen heb gezien hoe druk het eigenlijk niet is.

Je kunt niet voor bijvoorbeeld 10 klanten openblijven, dat kost gewoon te veel.

Gistermiddag was ik samen met mijn dochter in een winkelcentrum boodschappen aan het doen en ze zag bij een winkel een paar mooie schoenen, je kon er rustig en alle tijd voor nemen om te kijken, aangezien mijn dochter (21 jaar) en ik de enige klanten waren in de winkel.

Terwijl het normaal op woensdagmiddag altijd heel druk in het winkelcentrum, maar nu was het logisch maar ook triest genoeg heel rustig.

Maar wat mij gisteren ook opviel was dat er ook mensen zijn die schijt hebben aan regels, die op dit moment in de winkels gehanteerd worden…. (1,5 meter afstand houden)

Gisteren bij de Bruna was iemand heel dicht bij mij komen staan, ik dacht oké, je houdt dus geen rekening met anderen… Ik heb zelf toen maar afstand genomen, ze hebben tenslotte niet voor niets deze regel toch?

’s Avonds bij de supermarkt precies hetzelfde verhaal…. Ik stond bij de bananen te kijken, welke tros ik zou meenemen, komt er weer iemand vlakbij mij staan.

Ik was overigens binnen een minuut klaar, dus deze persoon had best wel kunnen wachten.

Ja joh, rekening houden met anderen is heel moeilijk volgens mij.

Zelf vroeg ik gisteren aan een vrouw of ik gauw wat mocht pakken, omdat ik wist wat ik wilde hebben en zij nog aan het kijken was.

Deze vrouw is rustig een paar stappen achteruitgegaan, dus dat vond ik supertof.

Kijk ze had het niet hoeven doen, dan had ik gewoon afstand moeten bewaren, zo simpel is het eigenlijk.

Lockdown

Hier hoor je de laatste tijd veel over, en eerlijk gezegd volg ik het niet meer echt.

De één zegt dat er een lockdown moet komen en de andere zegt juist niet, wie moet je dan geloven??

Als ik kijk hoeveel zieken en doden zijn gevallen tijdens een lockdown in bepaalde landen, dan kun je bij jezelf afvragen of het eigenlijk wel nut heeft… Maar nogmaals volg ik het niet echt meer, mede door dat ik niet continu naar de tv kan kijken of lezen, om de onrust bij de kinderen zoveel mogelijk te beperken.

Mijn oudste in niet alleen autistisch, maar de jongste ook.

De jongste (17 jaar en is sociaal en emotioneel 3,5/4 jaar) wil het liefst hebben dat ik alles wat ik koop in de winkel, ga schoonmaken voor het opgeruimd wordt, dus ik heb er bijna een dagtaak bij.

Verder valt hij de laatste tijd ook heel laat in slaap (rond half 2/ 2 uur) en komt hij steeds bij mij dingen vragen over Corona, wat ik zo goed mogelijk probeer te beantwoorden.

Hij is door de spanning en vermoeidheid ook heel erg prikkelbaar, dus het is niet altijd gezellig hier.

Zelf kreeg ik al chronische slaaptekort door de jongste, maar dit is nu vele malen erger.

Mijn dochter probeert wel bij te springen, maar die wil ik ook niet te veel belasten, aangezien ze zelf nog herstellende is van een longontsteking die ze vorig jaar zomer heeft gehad.

Waarom de vader weinig doet, komt omdat er dan nog meer spanning komt bij de jongste.

De jongste voelt zich niet goed begrepen door zijn vader en zijn vader begrijpt hem helaas vaak ook niet. Zijn vader werkt natuurlijk gewoon/nog steeds 5 dagen in de week, terwijl ik er 24/7 voor de kinderen ben en hierdoor hun makkelijker begrijp.

Verpleeghuizen op slot.

Ik snap deze moeilijke maatregel wel en ik begrijp ook heel goed dat het heel moeilijk voor de mensen is om hun ouder(s) of andere familieleden niet te kunnen zien.

Mijn moeder zit zelf in thuisquarantaine, niet omdat ze ziek is maar omdat ze in de risicogroep valt.

Ze heeft zelf deze keuze gemaakt en dat respecteer ik, hoe raar het ook is als je even boodschappen voor haar doet en je kan niet naar binnen toe om het af te geven…. Ik ben nu net zo een maaltijdbezorger, boodschappen bij de deur neerzetten en aanbellen en een paar meter weglopen.

Gelukkig kunnen we nog naar elkaar zwaaien, bellen en whatsappen enzovoorts.

Ik hoop dat deze NARE DROOM (zo noem ik het maar) heel snel voorbij is en dat het echte normale leven weer terugkomt en dan zelfs zal het vast weer wennen zijn, omdat je dan alweer bijna gewend bent aan deze situatie.